فاصله یابی الكترونیكی غیر نقشه برداری در اوایل دهه 1930میلادی ابداع وبطور عملی برای نخستین بار در طول جنگ جهانی دوم توسط نیروهای نظامی آلمان و بریتانیا با كمك امواج رادار انجام می گرفت نحوه اندازه گیری فاصله به این ترتیب بود كه امواج رادیویی پس از برخورد با بدنه فلزی هواپیما به فرستنده باز می گشت وبرمبنای جهت آنتن وزمان رفت وبرگشت موج امكان تعیین فاصله جهت حركت و سرعت تقریبی هواپیمای مورد نظر میسر می شد دقت حاصله اگر چه برای رهگیری هوایی وامور نظامی كفایت می كرد اما درحد دقتهای مورد عملیات نقشهبرداری نبود.